การทำความเคารพของลูกเสือสำรอง

การทำความเคารพ

                การทำความเคารพของลูกเสือสำรองมี  2  อย่าง  คือ  ทำความเคารพเป็นรายบุคคล  และทำความเคารพเป็นหมู่

1  การทำความเคารพเป็นรายบุคคล  หรือเป็นการเคารพโดยเฉพาะตัวนั้น  เป็นรหัสลับระหว่างลูกเสือสำรองกับผู้กำกับของเขา  วิธีทำให้ใช้มือขวาเท่านั้น  โดยยกนิ้วชี้และนิ้วกลางเพียง  2  นิ้วให้กางออก  (นิ้วอื่นที่มิใช่เก็บไว้ในฝ่ามือโดยใช้นิ้วหัวแม่มือกดนิ้วนางและนิ้วก้อยไว้)  ใช้นิ้วชี้แตะที่ขอบหมวกต่อกระบังหมวก  หรือใช้นิ้วชี้แตะที่หางคิ้วขวา  (ในกรณีที่ไม่สวมหมวก)  ผู้กำกับเองก็ต้องตอบรับการเคารพของลูกเสือสำรองของเขาด้วยการใช้เคารพด้วยนิ้ว  2  นิ้ว  เช่นเดียวกัน  (สาธิตการทำความเคารพ)

                ในเรื่องราวของลูกเสือสำรองซึ่งได้พื้นฐานมาจากเรื่องป่าดงพงพีนั้น  ถือว่ารูปหัวหมาป่าใช้เป็นเครื่องหมายของลูกเสือสำรองและนิ้ว  2  นิ้ว  เมื่อเวลาแสดงความเคารพก็คือ  หูสองหูของหมาป่า  (ควรแสดงรูปภาพให้ดูด้วย)  และมีความหมายถึง  กฎ  2  ข้อ  ของลูกเสือสำรอง

             2  การทำความเคารพเป็นหมู่  หรือเรียกกันเป็นคำสากลว่า  แกรนด์ฮาวล์  (Grand  Howl)  ตามที่ได้ทราบแล้วว่าภูมิหลังของเรื่องราวลูกเสือสำรองนั้น  บี.พี.  (ผู้ให้กำเนิดลูกเสือแห่งโลก)  ได้แนวความคิดมาจากนิยายในหนังสือป่าดงพงพี  ซึ่งรัดยาร์ด  คลิปปิ้ง  ได้เป็นผู้เขียนไว้  ป่าในประเทศอินเดียเป็นฉากหลัง  บี.พี.  ได้รับราชการทหารอยู่ในประเทศอินเดียนานปี  จึงเข้าใจภูมิประเทศและฉากหลังในเรื่องนี้ดี  นิยายเรื่องนี้ได้แสดงให้เห็นว่าแม้แต่ในป่าก็ยังมีกฎเกณฑ์  สัตว์ต่าง ๆ  ปฏิบัติเพื่อความเป็นระเบียบเรียบร้อยของฝูง  เมื่อฝูงหมาป่าได้มาเข้าประจำที่ประชุมต่อหน้าหัวหน้าฝูงพร้อมกันแล้ว  หมาป่าทั้งหลายจะไม่ส่งเสียงอึกทึกและพร้อมที่จะทำความเคารพหมาป่าอาวุโส  ซึ่งเป็นหัวหน้าฝูงเรียกว่า  “อาเค-ล่า”  (AKELA)  โดยนั่งลงเชิดหัวขึ้นเล็กน้อยและเห่าหอนพร้อมกันเป็นการต้อนรับ  และแสดงการคารวะต่อหัวหน้า  (แกรนด์ฮาวล์  ก็คือ  การเห่าหอนครั้งใหญ่นั่นเอง)

                ลูกเสือสำรอง  มีหัวหน้าคือ  ผู้กำกับลูกเสือ  ซึ่งเรียกว่า  “อาเค-ล่า”  เช่นเดียวกัน  เมื่อลูกเสือสำรองได้มารวมกัน  ก็ต้องทำความเคารพร่วมกันพร้อมๆ  กัน  คือ  ทำแกรนด์ฮาวล์เป็นการเคารพและให้เกียรติแก่ผู้กำกับของเขาเช่นเดียวกัน